20 lat z WWE – rok 2011
Seria „20 lat z WWE” ma na celu przedstawić 200 najważniejszych wydarzeń z ostatnich 20 lat tej federacji. W każdej części będzie omawiany jeden rok, na którego będzie składać się 10 wydarzeń. Dzisiaj omówię rok 2011, czyli rok pewnego zawodnika Straight Edge.
1. PIERWSZY 40-OSOBOWY ROYAL RUMBLE MATCH
Dwudziesta czwarta edycja gali Royal Rumble z 2011 roku była pierwszą i ostatnią zarazem, która zawierała czterdziesto, a nie trzydziestoosobowy Royal Rumble Match. Ten zabieg był przeprowadzony po to, aby w walce zmieścić dwie duże stajnie: The New Nexus oraz The Corre. Mogliśmy tam zobaczyć również powrót Kevina Nasha pod gimmickiem Diesel, uczestnictwo Bookera T, czy końcówkę, podczas której wiele osób myślało, że to Santino Marella wygra Royal Rumble Match. Alberto del Rio skontrował jednak próbę wyrzucenia go poza ring i to on wygrał jedyny w historii czterdziestoosobowy Royal Rumble Match.
2. ELEKTRYZUJĄCY POWRÓT
W lutym WWE ogłosiło, że nadchodząca Wrestlemania 27 będzie miała swojego gospodarza. 14 lutego okazało, się że jest to niewidziany na galach WWE od kilku lat The Rock. Bardzo szybko odniósł się on do Johna Ceny, nazywając go „dużą, grubą michą Fruity Pebbles (kolorowe płatki z Ameryki – przyp. red)”. Na RAW tuż przed największą galą roku Cena pomógł Rockowi odeprzeć atak mistrza WWE The Miza oraz Alexa Rileya, tylko po to, aby lider Cenation mógł wykonać Attitude Adjustment na Brahma Bullu. Host Wrestlemanii na tej gali właśnie zrewanżował się na Cenie, ingerując w pojedynek o mistrzostwo WWE wykonując Rock Bottom na Johnie, co pozwoliło Mizowi obronić tytuł. Dzień później Rock i Cena ustalili, że zmierzą się ze sobą na Wrestlemanii 28.
3. OSTATNIA WALKA LEGENDY
W nowy rok Edge wszedł posiadając World Heavyweight Championship. Stracił je jednak na gali SmackDown 600, zostając zarazem zwolnionym przez ówczesną GM niebieskiej tygodniówki Vickie Guerrero. Na tej gali powrócił jednak Teddy Long, przejął swoją dawną rolę managera, przywrócił Edge’a do rosteru, a po walce o tytuł World Heavyweight zwolnił jego wcześniejszego posiadacza, czyli chłopaka Vickie Guerrero – Dolpha Zigglera. Nowym pretendentem do tytułu po wygraniu Royal Rumble Matchu został Alberto Del Rio. Na Wrestlemanii odbył swoją ostatnią walkę – pokonał Meksykanina. 11 kwietnia 2011 roku musiał jednak ogłosić zakończenie kariery z powodu wykrycia bardzo groźnego dla jego zdrowia i życia zwężenia kręgosłupa szyjnego, które miało związek również z wykonywaniem podczas walk wielu Spearów. Kilka dni później na SmackDown oddał swój tytuł.
4. REWANŻ ZA WRESTLEMANIĘ 27
Na RAW 21 lutego powrócił The Undertaker, niewidziany w WWE od czasu Bragging Rights. Zanim jednak zdążył coś powiedzieć, przerwał mu również długo niewidziany Triple H. Popatrzyli oni na wiszący znak Wrestlemanii, co bez użycia słów ustawiło walkę na największą galę roku. Pojedynek był bardzo brutalny, padło wiele chairshotów dla Undertakera (jeden nawet w głowę, wtedy były one zakazane). Deadman obronił swój streak, jednak został wyniesiony po walce na noszach. Takera znów nie widzieliśmy w WWE do stycznia 2012.
5. PRZEJĘCIE PAŁECZKI
Tuż po tym, jak Edge oddał tytuł World Heavyweight, pretendentami do niego zostali Alberto Del Rio oraz storyline’owy brat Edge’a, Christian. Zmierzyli się oni ze sobą o ten pas na gali Extreme Rules w Ladder Matchu. Dzięki pomocy Rated-R Superstar, po raz pierwszy w swojej trzynastoletniej karierze w WWE, Captain Charisma został World Championem. Fani szybko jednak byli niezadowoleni, ponieważ na wtorkowych tapingach SmackDown Christian stracił tytuł na rzecz Randy’ego Ortona. Ta dwójka zmierzyła się ze sobą o ten tytuł na galach Over The Limit, Capitol Punishment, Money in the Bank, Summerslam oraz na drugim SmackDown po Summerslam. Christian zdołał odzyskać tytuł na trzeciej z tych gal tylko po to, aby stracić go na Summerslam. W tym okresie właśnie narodził się jego catchphrase „one more match”.
6. HALL OF PAIN
25 kwietnia 2011 roku Mark Henry przeszedł heel turn, co rozpoczęło jego dominatorski run, nazywany również „Hall of Pain”. 17 czerwca rozpoczął feud z Big Showem, który opierał się na atakach z obu stron. Na gali Money in the Bank Henry skontuzjował nogę Big Showa, wykonując na nią Splash. To samo spotkało Kane’a, Vladimira Kozlova i Great Khaliego. Na Summerslam World’s Strongest Man, pokonał Sheamusa, a na Night of Champions pokonał Randy’ego Ortona, zdobywając po raz pierwszy w karierze World Heavyweight Championship. Po raz kolejny rozpoczął feud z Big Showem, czego skutkiem było zniszczenie ringu na Vengeance.
7. THE SUMMER OF PUNK 2
Na jednym z czerwcowych RAW CM Punk został pretendentem do WWE Championship, pokonując w Triple Threat Matchu Alberto Del Rio oraz Reya Mysterio. Brooks ogłosił również, że po gali Money in The Bank jego kontrakt się skończy, oraz wyjdzie z gali nie tylko jako mistrz, ale również zabierze tytuł ze sobą. W tym okresie miał też miejsce tzw. pipebomb, czyli ostra wypowiedź skierowana w stronę rodziny McMahonów oraz ich prowadzenia federacją. Punk wspomniał również o Johnie Cenie, Brocku Lesnarze czy Hulku Hoganie. Na Money in the Bank Punk pokonał Cenę, zostając nowym mistrzem WWE i uciekając z pasem. Wszczęto więc tournament, który miał wyłonić nowego mistrza. Wygrał go Rey Mysterio, jednak tego samego dnia postawił pas na szali przeciwko Johnowi Cenie. The Face that Runs the Place wygrał tą walkę, a tuż po niej powrócił Punk. Doprowadziło to do walki unifikacyjnej dwóch pasów na Summerslam, którą wygrał Punk. Voice of the Voiceless przegrał jednak kolejną walkę o prestiżową nagrodę kilka minut później, kiedy swój kontrakt Money in the Bank zrealizował Alberto Del Rio.
8. WALKA O POZYCJĘ
W lipcu Triple H został nowym Chief Operating Officerem w WWE, zwalniając zarazem Vince’a McMahona z obowiązku zarządzania RAW i SmackDown. Rządy The Game’a nie były jednak dobre, a skończyły się one strajkiem wrestlerów, komentatorów, announcerów i innych pracowników 10 października na RAW, zostawiając Triple H’a samego na gali. Powrócił wtedy Vince McMahon, zwalniając Triple H’a ze wszystkich obowiązków na czerwonej tygodniówce, pozostawiając go jednak na pozycji COO.
9. THE AWESOME TRUTH
Po tym, jak R-Truth przeszedł heel turn i przegrywając walkę o tytuł WWE z Johnem Ceną na gali Capitol Punishment, zaatakował wraz z The Mizem Santino Marellę, kierując kilka słów do Triple H’a o tym, że wraz z Mizem nie są wykorzystywani tak jak należy. Tag-team o nazwie Awesome Truth miał nawet szansę na zdobycie tytułów drużynowych, ale zostali zdyskwalifikowani po tym, jak Mike zaatakował sędziego. Drużyna ta jest jednak bardziej znana z zaingerowania w main event gali Hell in a Cell o tytuł WWE pomiędzy Alberto Del Rio, Johnem Ceną i CM Punkiem czy przegrania walki Never Before, Never Again na Survivor Series, kiedy ich przeciwnikami byli John Cena i The Rock. Niedługo po tym pojedynku team się rozpadł, kiedy Miz wykonał Skull Crushing Finale na swoim partnerze prosto na rampę.
10. 434 DNI
31 października CM Punk zaatakował ówczesnego mistrza WWE Alberto Del Rio, zdobywając od niego siłą title shota na gali Survivor Series. W tamtym czasie feudował również z tymczasowym managerem RAW Johnem Laurinaitisem, który wyraźnie nie chciał, aby Punk został mistrzem. Stało się jednak inaczej, ponieważ Brooks pokonał meksykańskiego arystokratę, przejmując pas WWE w swoje ręce. Rewanż również padł jego łupem ku ciągłym niezadowoleniu Laurinaitisa. Do feudu o tytuł dołączył Miz, ale jego i ponownie Del Rio Punk również pokonał w Triple Threat TLC Matchu.
