20 lat z WWE – rok 2013
Seria „20 lat z WWE” ma na celu przedstawić 200 najważniejszych wydarzeń z ostatnich 20 lat tej federacji. W każdej części będzie omawiany jeden rok, na którego będzie składać się 10 wydarzeń. Dzisiaj omówię rok 2013, czyli rok, w którym zacząłem oglądać wrestling.
1. KONIEC PANOWANIA PUNKA, PART-TIMER MISTRZEM
Na RAW 1000 The Rock wyraził swoją chęć zmierzenia się z mistrzem WWE na gali Royal Rumble. Przez 4 późniejsze miesiące posiadaczem tytułu był ciągle CM Punk, więc to z nim Brahma Bull miał zmierzyć się na styczniowej gali. WWE Champion jednak miał asa w rękawie, a było to The Shield, którego pomagało Punkowi w walkach. Aby wyrównać siły, Vince McMahon powiedział, że jeśli stajnia zaingeruje w walkę, Punk straci tytuł. Podczas walki na Royal Rumble zgasły wszystkie światła, a gdy je przywrócono, Rock leżał na zniszczonym stole komentatorskim. Punk wrzucił go do ringu, zgarniając pin i broniąc tytuł. Jednak Vince McMahon był pewien, że była to sprawka The Shield. Rock przerwał Chairmanowi, mówiąc że sam dokończy dzieło. Tak się stało i The Rock został mistrzem WWE. Pozbył się dotychczasowego Spinnera, dzierżąc tytuł taki jak na obrazku. CM Punk uaktywnił swoją klauzulę rewanżową, ale walkę na Elimination Chamber również przegrał.
2. ŚMIERĆ PAULA BEARERA
William Moody, znany jako Paul Bearer w WWE oraz Percy Pringle III w TNA, był bardzo ważną częścią kariery Undertakera. Jako manager Deadmana zadebiutował w styczniu 1991 roku i był po jego stronie przez 5 lat. Od tego czasu byli czasem wspólnikami, a czasem wrogami. Jednak gdy Moody zmarł 5 marca 2013 roku w wieku zaledwie 58 lat, rodzina Williama zgodziła się na użycie jego śmierci jako część storyline’u na linii Undertaker – CM Punk. Ten drugi bawił się charakterystyczną urną związaną z Bearerem, która upadła mu na podłogę. Paul Heyman zaś przebrał się za byłego managera Undertakera. Niedługo potem CM Punk wysypał prochy z urny prosto na Deadmana. Feud tej dwójki zakończył się na Wrestlemanii, gdzie Undertaker dodał dwudziestą pierwszą cyfrę do swojego Streaku.
3. ONCE IN A LIFETIME 2
Tak, wiem, tytuł tego podpunktu brzmi komicznie, no ale WWE znane jest z niestosowania się i zapominania o wcześniejszych decyzjach i wynikach walk. Jak już wcześniej wspomniałem, The Rock na gali Royal Rumble zawalczył z CM Punkiem, zostając mistrzem WWE. John Cena wygrał zaś trzydziestoosobowy Royal Rumble Match, co doprowadziło do drugiej walki ikon federacji. Cena oskarżył Rocka za nieudany dla niego rok 2012, twierdząc że zemści się na People’s Championie. Każdy już wiedział, jaki będzie wynik tej walki, kiedy zobaczyli że The Rock nie jest zapowiedziany na kolejne gale. Tym razem (zaskakująco) zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Cena, a na ten moment była to ostatnia walka The Rocka w karierze.
4. ZASKOCZENIE ROKU
1 marca na SmackDown zadebiutował zawodnik posiadający gimmick tancerza. Był to Fandango, znany wcześniej jako Johnny Curtis. Jego debiut jednak nastąpił dopiero na Wrestlemanii 29, ponieważ do tej pory nie chciał walczyć, gdy spikerzy nie mogli poprawnie wymówić jego pseudonimu. Pierwszym przeciwnikiem Fandango był Chris Jericho, który ku zaskoczeniu wszystkich przegrał z tancerzem. Gdyby to jeszcze do czegoś prowadziło… Fandango przez 6 lat swojej kariery w WWE zdobył aż 0 tytułów. W rewanżu na Extreme Rules zwycięzcą okazał się tym razem Y2J. Dawny Curtis miał nawet zostać mistrzem Intercontinental na gali Payback, jednak z walki wyeliminowała go kontuzja.
5. ELEKTRYZUJĄCY CASH-IN
Dolph Ziggler trzymał swoją walizkę Money in the Bank od lipca 2012 roku aż do kwietnia, gdy dzień po Wrestlemanii 29 zrealizował kontrakt w niej zawarty na Alberto Del Rio, co spotkało się z gigantyczną owacją fanów. Show Off skorzystał z urazu nogi Meksykanina, zostając nowym World Heavyweight Championem. Jego panowanie jednak należy do tego z serii zapomnianych, ponieważ na jednej z późniejszych gal SmackDown doznał wstrząsu mózgu. W ringu Dolpha nie widzieliśmy aż do czerwcowej gali Payback, gdzie stracił tytuł. Miał tam również miejsce double turn, gdy Del Rio ciągle atakował osłabioną głowę World Championa, ale mimo tego Ziggler walczył dalej, nie poddając się.
6. OSTATNIA SZANSA HENRY’EGO
Po przegranym Strap Matchu z Sheamusem na Extreme Rules, Mark Henry zniknął z WWE TV. W social media zaczął pisać o możliwym zakończeniu kariery, aż w końcu na jednym z czerwcowych RAW pojawił się elegancko ubrany, ogłaszając koniec swojej drogi jako wrestler. W segmencie uczestniczył również mistrz WWE John Cena, który oddał szacunek Henry’emu. Była to jednak tylko zagrywka ze strony Marka, który wykonał World’s Strongest Slam na WWE Championie, mówiąc że chce z nim zawalczyć o swój tytuł. Na Money in the Bank najsilniejszy człowiek świata przegrał walkę, tracąc swoją ostatnią szansę na zdobycie najbardziej prestiżowej nagrody w federacji.
7. ROSNĄCA POPULARNOŚĆ DANIELA BRYANA
Gdy Team Hell No złapało gorszy okres, to Daniel Bryan zaczął być obwiniany za porażki i został nazwany „najsłabszym ogniwem”. Brodaty zawodnik chciał jednak udowodnić, że nim nie jest, wygrywając dwukrotnie z Randym Ortonem. Wystartował również w All-Star Money in The Bank ladder matchu, przegrywając na rzecz właśnie Ortona. Tuż po tej gali mistrz WWE, którym wciąż był John Cena, mógł wybrać swojego przeciwnika na zbliżającym się Summerslam. Wśród całego rosteru, lider Cenation wybrał właśnie Bryana. Jednak Vince i Stephanie McMahon nie widzieli w nim postaci mistrza i takowego wyglądu. Sędzią specjalnym na największej gali lata został Triple H, a co się tam wydarzyło? Do tego przejdę później.
8. DEBIUT THE WYATT FAMILY W GŁÓWNYM ROSTERZE
W lipcu 2013 roku na RAW zadebiutowała najbardziej prospektująca stajnia NXT: The Wyatt Family. Ich pierwszym celem stał się Kane, którego zaatakowali 8 dnia wspomnianego miesiąca. Straszna rodzina atakowała również innych zawodników rosteru, głównie mid i lowcarderów. W końcu lider grupy, Bray Wyatt, podjął walkę z Kanem na Summerslam. Był to Ring of Fire Match, czyli nazwa Inferno Matchu w stylu PG. Zwycięzcą został Bray, a cała rodzina po walce wyniosła Big Red Monstera na noszach. Pierwsza przegrana Harpera i Rowana zaś miała miejsce dopiero 11 października na SmackDown, przeciwko Cody’emu Rhodesowi i Goldustowi.
9. THE AUTHORITY
Na Summerslam Daniel Bryan wygrał z Johnem Ceną, zostając nowym mistrzem WWE. Jednak nie na długo, ponieważ swój kontrakt Money in the Bank postanowił zrealizować Randy Orton. Pomógł mu w tym Triple H, który odwrócił się od Danielsona, wykonując na nim Pedigree. Spowodowało to powstanie stajni „The Authority”, z Ortonem jako mistrzem WWE, Triple H’em jako COO, Stephanie jako jego żoną, Vince’a jako Chairmana oraz The Shield jako ochroniarzy. Bryan był nazywany przez nich „B+ Playerem”, czyli kimś na poziomie, ale nie takim aby zostać mistrzem WWE tak jak ich pupil Randy Orton. Na Night of Champions to Bryan wyszedł górą z ich starcia, ale spowodowane było to szybkim liczeniem Scotta Armstronga, które faworyzowało Bryana. Lider Yes Movement nie mógł też zdobyć tytułu na galach Battleground oraz Hell in a Cell, a The Authority wciąż było górą z Viperem jako ich mistrzem. Bryan zaś zniknął z sceny maineventowej na pewien czas.
10. UNIFIKACJA DWÓCH NAJWAŻNIEJSZYCH TYTUŁÓW
Na Hell in a Cell powracający John Cena został nowym World Heavyweight Championem, pokonując Alberto del Rio właśnie wtedy i w rewanżu na Survivor Series. Randy Orton został nowym mistrzem WWE, pokonując Daniela Bryana na Hell in a Cell oraz broniąc później tytułu przeciwko Big Showowi na Survivor Series. The Authority zaczęło jednak podważać kompetencje Ortona do wygrywania walk bez niczyjej pomocy. Skutkiem tego było ustalenie walki Champion vs. Champion na galę TLC. Miały tam być zunifikowane dwa najważniejsze tytuły w WWE. Tak się stało, a podwójnym mistrzem został Randy Orton. Posiadacza dwóch pasów nazwano WWE World Heavyweight Championem.
