Manami Toyota. Wrestlerka, która wyprzedziła swoje czasy – ARTYKUŁ
Manami Toyota to jedna z największych w historii pionierek kobiecego wrestlingu. Jest cenioną legendą, wielokrotną mistrzynią kobiet, inspiracją dla nowego pokolenia wrestlerek. Największą popularność zyskała występując w All Japan Women’s Pro-Wrestling, gdzie odnosiła największe sukcesy.
W latach, gdy kobiety miały zdecydowanie ciężej i nie były należycie doceniane, ona wchodziła na matę i wyprzedzała swoje czasy, pokazując, że jest zapaśniczką, która nie boi się ryzyka i unowocześnieniania wrestlingowych akcji. W ringu robiła rzeczy, które szokowały widownię zebraną na japońskich arenach. Jest rekordzistką jeżeli chodzi o kobiece 5 Star Matche, bo w kolekcji ma ich aż 13. W ankiecie Wrestling Observer przeprowadzonej 20 marca 2009 roku, została wybrana najlepszą wrestlerką wszech czasów, zdobywając 31% głosów
Styl Toyoty charakteryzował się tym, że była szybka i niezwykle zwinnie poruszała się w kwadratowym pierścieniu, posiadała umiejętności akrobatyczne i gimnastyczne, była bardzo gibka, wykonywała dużo innowacyjnych ruchów, w tym efektowych skoków poza ring, z czego wziął się jej przydomek „Flying Fairy”. Liny były dla niej jak trampolina i potrafiła z miejsca na nie wskoczyć, podobnie na narożnik, i atakować rywalkę z powietrza. Walczyła z ogromną pasją i determinacją. Oglądając ją w akcji można odnieść wrażenie, że ta kobieta nie ma kręgosłupa i jest zbudowana z niezniszczalnego ciała. Przyjmowanie bumpów w wykonaniu Manami było wyższą szkołą wrestlingu. Stała się gwarantem tego, że pojedynek, w którym bierze udział, za każdym razem będzie na najwyższym poziomie.
Początki w All Japan Women’s Pro-Wrestling
Karierę zawodowej wrestlerki rozpoczęła w 1987 roku, mając zaledwie 16 lat. Po przeszkoleniu w AJW Dojo, wystąpiła w swojej pierwszej walce, w której zmierzyła się z Sachiko Nakamurą, a następnie zrobiła sobie dwa lata przerwy na udoskonalenie umiejętności. Do akcji wróciła na jednej z dużych gal All Japan Women’s Pro-Wrestling, dostając angaż w starciu z zawodniczkami ze swojej klasy adeptek, w Yokohama Arena, na gali Wrestlemarinpiad. Razem z Mimą Shimodą pokonały Etsuko Mitę i Toshiyo Yamadę. Był to mecz, który wywindował ją na piedestał i oficjele federacji uznali, że warto w nią zainwestować. Znalazło się w nim wszystko, czego potrzebowała, aby momentalnie uczynić z niej gwiazdę i dobrze ją wypromować. Efektowne ruchy, szybkie i częste zmiany z Shimodą, podwójne akcje tag teamowe, czy seria dramatycznych near-falli. Tuż po opublikowaniu 4-godzinnego nagrania z show – Toyota została doceniona przez fanów i zaczęła być coraz bardziej popularna.
Nie jest przypadkiem, że krótko po tej walce otrzymała szansę na pierwszy tytułu mistrzowski w swojej karierze. Rzadko zdarza się, zwłaszcza w Japonii, że zawodniczka chwilę po debiucie od razu odnosi sukces i coś wygrywa. Manami zrobiła tak duże wrażenie, że z miejsca wskoczyła do ścisłego topu AJW i konkurowała z największymi gwiazdami w federacji. 18 listopada, 1989 roku, pokonała Mikę Takahashi i zdobyła AJW Championship (trzeci w hierarchii pas w All Japan). Broniła go trzykrotnie, w tym przeciwko Kyoko Inue, która została jedną z jej największych rywalek. W 1990 roku do kolekcji dorzuciła jeszcze premierowe zwycięstwo w turnieju Japan Grand Prix i prestiżowe mistrzostwo All Pacific, które przejęła od Bison Kimury, ale broniła go tylko raz i straciła złoto na rzecz Suzuka Minami. Jak na pierwszy pełny rok w federacji, był to naprawdę imponujący start.
Od wielkich rywalek, po nierozłączne tag team partnerki
Kiedy solowa kariera nabrała rumieńców, a Toyota była na szczycie organizacji, będąc mistrzynią IWA World, wydawało się, że nie zatrzyma się na jednym tytule, pójdzie za ciosem i będzie atakować główne mistrzostwo WWWA World. Ona jednak poszła nieco innym kierunkiem i sparowała się w drużynę z Toshiyo Yamadą. Warto dodać, że to nie były typowe tag team partnerki, bo zanim postanowiły wspólnie działać, przez długi okres czasu prowadziły ze sobą rywalizację, walcząc kilkukrotnie na przestrzeni 1989 i 1991 roku. Na początku 1992, Manami i Toshiyo zwyciężyły z Lady Apache i Kaoru Maedą w Tokio, odbierając im UWA Women’s World Tag Team Championship.
Feud, który trwał praktycznie od czasu pojawienia się Toyoty w All Japanie, ponownie wrócił w obieg i eskalował do starcia, w którym przegrana miała stracić włosy. Wydarzenia w ringu były emocjonujące, ale najbardziej chwytający moment wydarzył się po zakończeniu walki. Zasady były jasne: Yamada musiała ogolić głowę. Manami nie chciała, aby to się wydarzyło i próbowała ją od tego odciągać. Jednak Toshiyo wolała trzymać się umowy i ostatecznie się z niej wywiązała. Gdy opadł już wojenny kurz, obie postanowiły wrócić na zespołową ścieżkę rywalizacji i ruszyły w kierunku WWWA World Tag Team Championship. Na gali w Tokio, w marcu 1992 roku, Toyota i Yamada zmierzyły się z Jungle Jack – legendarną Ają Kong i Bison Kimurą. Po zwycięstwie nad utytułowanymi oponentkami i wejściu w posiadanie tag teamowego mistrzostwa świata, nadszedł czas na walkę, która wprawiła w zachwyt samego Dave’a Melztera.
Manami Toyota & Toshiyo Yamada vs. Dynamite Kansai & Mayumi Ozaki
To, że Manami Toyota nie błyszczała tylko jako singlowa wrestlerka, widzimy w jej bogatym CV. 5 razy wygrała turniej Tag League the Best i 3-krotnie wchodziła w posiadanie tytułów WWWA World Tag Team Championship, do tego jak wcześniej wspomniałem, razem z Toshiyo zgarnęła pasy UWA Women’s. Miała wiele ringowych partnerek i z każdą osiągnęła jakiś sukces – Akira Hokuto, Mima Schimoda, Takako Inoue, Rie Tamada, Miho Wakizawa, Yumiko Hotta. Jednak to Yamada była jej przeznaczeniem i osobą, z którą w ringu czuła się najlepiej. Jednocześnie były zagorzałymi rywalkami, co dodawało ich partnerstwu wyjątkowości.
Wydarzenia z AJW Dreamrush przeszły do historii. Meltzer ocenił pojedynek na 5 gwiazdek, a opinie ekspertów oraz fanów jasno pokazywały, że to najlepszy mecz tagowy, jaki kiedykolwiek widziała wrestlingowa mata. Walka pełna skrajności, heroicznych akcji, pokazu niesamowitych umiejętności z obu stron. Toyota i Yamada udowodniły, że rozumieją się bez słów i złączenie dwóch tak utalentowanych wrestlerek w jedność, było świetnym pomysłem. Triumf nad Dynamite Kansai i Mayumi Ozaki scementował ich drużynową karierę i zapoczątkował trylogię klasyków z tym duetem. W 1993 roku spotkały się na Dreamslam II, znów w starciu na zasadach 2 na 3 przypięcia. Tym razem uległy, lecz pod koniec roku na AJW St. Battle Final wróciły na zwycięski szlak i odzyskały pasy WWWA World Tag.
Turniejowa Królowa
Nikt w historii All Japan Women’s Pro-Wrestling nie wygrywał tak często i regularnie dwóch głównych turniejów – Japan Grand Prix i Tag League the Best. Manami Toyota jest niekwestionowaną królową tych zmagań, bo zostały przez nią zdominowane i były ważnym elementem budowania jej osiągnięć w organizacji. W przeciągu 9 lat czterokrotnie triumfowała w najbardziej prestiżowym kobiecym turnieju w XX wieku (1990, 1995, 1998, 1999), dokładając do tego jeszcze pięciokrotną wygraną w drużynowym Tag League Beście (1993, 1994, 1996, 1999, 2001).
Swoje pierwsze zwycięstwo odniosła na początku lat 90, kiedy to w finałowej potyczce mierzyła się z Yumiko Hottą, z którą w późniejszych latach dwukrotnie spotykała się w decydującej rozgrywce o trofeum Japan Grand Prix. W 1995 roku – najważniejszym w karierze Toyoty – Hotta znów trafiła na nią w finale i po raz kolejny musiała uznać jej wyższość, a niedługo później 24-letnia Manami wykorzystała title shota na tytuł WWWA World Single i świętowała największe osiągnięcie w karierze. Ostatni raz w JGP zawalczyły ze sobą w 1999 roku – turniejowa trylogia zamknęła się kolejną wiktorią „Manamany”.
W 1998 na jej drodze stanęła Kaoru Ito. Po trzech latach posuchy w triumfowaniu, „Flying Fairy” sięgnęła po swoje trzecie zwycięstwo w Japan GP. Przenosimy się do 1992 roku i potyczki Manami Toyoty z największą gwiazdą AJW. Aja Kong była final bossem i zawodniczką, która budziła ogromny respekt wśród całego rosteru. Nazwanie jej legendą w tamtym okresie nie było czymś zaskakującym, bo zapracowała sobie na taki status. Dla Manami był to arcyważny egzamin, którego zdanie otworzyło przed nią bramę na szczyt federacji. Wygrana nad tak dużą postacią jak Kong, w finale prestiżowego turnieju, tylko potwierdziła, że Toyota jest gotowa, aby w wieku 21 lat podbijać scenę joshi.
Dorobek w dywizji zespołowej i sukcesy w najsłynniejszym kobiecym turnieju tag teamów, to imponujące 5-krotne zwycięstwo w Tag League the Best, w którym łączyła siły z pięcioma różnymi partnerkami.
93 – Manami Toyota & Akira Hokuto
94 – Manami Toyota & Takako Inue
96 – Manami Toyota & Rie Tamada
99 – Manami Toyota & Miho Wakizawa
01 – Manami Toyota & Yumiko Hotta
Doskonale naświetla to, jak uniwersalną wrestlerką była. Nie ograniczyła się jedynie do solowych występów i poszerzała horyzonty. Była częścią tej generacji, dla której wrestling tag teamowy miał duże znaczenie.
Trzy największe rywalki – Akira Hokuto, Kyoko Inue i Aja Kong
Manami Toyota przez całą karierę w AJW rywalizowała z wieloma wrestlerkami i każdy może na swój sposób kategoryzować, które z nich były tymi najpoważniejszymi. Ja uważam, że do tego grona zdecydowanie należą Akira Hokuto, Kyoko Inue i Aja Kong. Z każdą z nich ma długą, wspólną historię, zahaczającą o pojedynki, w których na szali znajdowały się tytuły mistrzowskie, ale i nie tylko. W kluczowych chwilach kariery na jej drodze stawała wielka trójka, z którą toczyła zacięte boje i to właśnie te rywalizacje definiowały, jak dużą legendę zdoła zbudować na ringach All Japana.
Z Akirą Hokuto mierzyła się kilkukrotnie, pierwszy raz w 1990 roku, gdy zostały świeżo upieczonymi członkiniami rosteru AJW. Ich drogi łączyły się przez cały pobyt Toyoty w wówczas najpopularniejszej federacji joshi na świecie. Przeglądając historię ich starć, możemy trafić na kilka perełek, ale najlepsze i najwyżej oceniane są zdecydowanie te z półfinału Japan Grand Prix 1993 i gali Destiny Climax.
W pierwszym w nich Toyota i Hokuto walczyły o miejsce w finale najbardziej prestiżowych zmagań w AJW. Jak przystało na dużą stawkę, musiały dokonać czegoś wielkiego, żeby trafić do decydującej rozgrywki. Chemia pomiędzy nimi była nadzwyczajna. Toyota chciała prowadzić walkę na swoich zasadach, ale Akira miała inny plan. Wyniszczające akcje i przeszkadzanie Manami na każdy możliwy sposób w osiągnięciu jej celu. Oprócz fenomenalnych akcji, pokusiły się również o rywalizację na submissony. W pewnym momencie Toyota starała się zniszczyć Akirze kolano, ta jednak nie dała za wygraną i wykorzystała słabość rywalki poza ringiem, gdzie zaaplikowała jej dwa drastycznie wyglądające Piledrivery na betonową podłogę. Po powrocie między liny Hokuto dyktowała warunki gry, ale Toyota cały czas utrzymywała się przy życiu. Finalnie skończyła jako przegrana, ale to w tym pojedynku zasadzono nasiona pod mistrzowski run Manami, do którego doszło dwa lata później.
Przeznaczenie…
Sequel bywa często gorszy niż oryginał, ale nie tyczy się to walki Manami Toyoty z Akirą Hokuto z gali AJW Destiny Climax 1995. Przez wielu uznawana za najlepszy kobiecy mecz w historii i uwierzcie, że w takich opiniach nie ma przesady. W 1993 podniosły sobie wysoko poprzeczkę, więc były bardzo zdeterminowane, aby na Destiny przekroczyć kolejną granicę. Hokuto nie zamierzała czekać aż Toyota na spokojnie przygotuje się do walki, tylko od razu ruszyła na nią z wielką zaciekłością. Walczyła w taki sposób, jakby przegrała ich poprzednie starcie i chciała się zrewanżować, a to przecież Manami miała zdecydowanie więcej do udowodnienia. Prawdziwa wojna. Połączenie wybitego poziomu w ringu i pokazu wspaniałych umiejętność z obu stron, a także widoczna na każdym kroku brutalność i niebezpieczne spoty (Manami lądująca na podłodze po wykonaniu Sentona). Niezliczona ilość karkołomnych akcji poza ringiem, gdzie w użyciu były między innymi twarde japońskie stoły. Manami Toyota dopięła swego, ale do finalizacji swojego celu potrzebowała dwóch finisherów Japanese Ocean Cyclone Suplex.
Manami Toyota vs. Aja Kong – AJW Doumu Super Woman Great War Big Egg Wrestling Universe
Cofamy do roku 1994. Duża gala AJW w Tokyo Dome. W pierwszej rundzie
VTOP Woman Tournament, Manami Toyota trafiła na Aję Kong. Nie był to mecz o mistrzostwo świata, nie miał też zbyt dużej rangi, ale te ponad 17 minut walki to prawdziwa kolekcja klasyki joshi puroresu. Aja Kong była przekleństwem Toyoty. Za każdym razem, gdy wchodziły ze sobą do ringu, robiła jej krzywdę. Nie inaczej było w Tokio. „Flying Fairy” wkroczyła na ścieżkę złowrogiej dewastatorki, której jedynym celem jest unicestwienie swojej przeciwniczki. Początek walki to dominujący pokaz siły i agresji ze strony Kong. Zamiatała ring omdlałym ciałem Toyoty i nie dawała jej szansy na powrót do rywalizacji. Manami zaczęła więc korzystać ze swych lotniczych umiejętności i obnażyła mankamenty Ajy. To była prawdziwa wojna na wyniszczenie. Brutalny wrestling serwowany przez Aję Kong vs. high flyingowy i dynamiczny styl Manami Toyoty – tak bardzo się różniły, ale ta odmienność w ringu idealnie razem współgrała. Fruwająca, skacząca, ryzykująca własnym zdrowiem Toyota, wpadła pod kolosalny walec, który trzema potężnymi ciosami odesłał ją do krainy snów.
Aja Kong vs. Manami Toyota – AJW Queendom III
1995 był najważniejszy w karierze „Manamany”. Najpierw zunifikowała tytuły IWA World i All Pacific. Była gotowa, by po latach starań ruszyć po mistrzostwo WWWA World, które było wtedy w posiadaniu Ajy Kong. Po utracie pasa IWA, zwakowała Pacific Title i skupiła uwagę na meczu swojego życia przeciwko tej, która wydawała się nie do przejścia. W przeszłości miały ze sobą lepsze walki, ale stawka i otoczka wokół tego pojedynku sprawiała, iż czuło się, że to jedna z najważniejszych batalii w historii AJW. Dla samej Toyoty było to zwieńczenie drogi, którą obrała sobie kilka lat wcześniej, gdy rozpoczynała przygodę na All Japanowych ringach. Monstrualna, niebezpieczna, twarda i silna – taka była mistrzyni. Sprawiła, że pretendentka musiała przechodzić prawdziwe męki. Groźnie wyglądające Piledrivery, Powerbomby, agresywne rzuty, bestialskie ataki, które doprowadzały elastyczne ciało Toyoty na skraj wytrzymałości. Nie był to mecz, w którym grała pierwsze skrzypce. Została wystawiona na ciężką próbę i aby zdobyć WWWA Single World Championship, łapała się wszystkiego co tylko możliwe, żeby zatrzymać rozpędzoną i gotową na destrukcję Kong. Dlatego zdecydowała się na aplikację J-Ocean Cyclone Suplex z narożnika, ale nie wyszło, więc kontynuowała na macie, gdzie już wszystko poszło zgodnie z planem i mogła świętować największy sukces w życiu.
Walka na śmierć i życie – Manami Toyota vs. Kyoko Inue – AJW G*Top 2nd
Toyota i Inue to jedne z najbardziej zaciekłych rywalek w historii joshi puroresu, co udowadnia ich wieloletni feud, podczas którego mierzyły się w walkach singlowych, tag teamowych, i tych z tytułami mistrzowskimi na szali. Jednak gdy przywołuje się 60-minutowy Ironwoman Match, który został ogłoszony najlepszym pojedynkiem 1995 roku (według WON), to każde inne starcie zwyczajnie się chowa przed tym, do czego doszło na gali AJW G*Top 2nd. To właśnie tam stoczyły fenomenalny, wykańczający, pozbawiony ludzkich zasad, wrestlingowy maraton, w którym liczyło się to, która przetrwa. Krótko mówiąc: weszły do ringu, aby się zniszczyć. To nie była walka trwająca 60 minut, podczas której pojawiały się przestoje i był czas na odpoczynek. One od początku do końca narzucały sobie intensywne tempo, dając przy tym pokaz nieprawdopodobnego atletyzmu, odwagi i ryzyka. Nie było momentów, w których nic się nie działo. Niektóre z akcji wyglądały bardzo niebezpiecznie, lecz Manami i Kyoko nie przejmowały się tym, że mogą się uszkodzić. Wstawały i dalej kontynuowały pojedynek. Dużo ładnego wrestlingu, jak akcje przy użyciu lin, przeróżne skoki i high-flyerskie popisy, ale również mnóstwo koszmarnych spotów (Piledrivery na podłogę, German Suplexy z narożnika, czy karkołomne rzuty na stoły), które kazały drżeć o zdrowie uczestniczek tej walki. Poszły za całego, bo do tej wybuchowej mieszkanki dorzuciły jeszcze brutalną i mocno stiffową bijatykę, zakrawającą o totalne szaleństwo.
Występy w innych federacjach i zakończenie kariery w 2017 roku
Po odejściu z All Japan Women’s Pro-Wrestling – Toyota kontynuowała karierę w mniejszych federacjach joshi. W 2002 roku została zaproszona przez Chigusę Nagayo i Aję Kong do GAEA Japan. W niej rywalizowała ze swoją dawną partnerką Toshiyo Yamadą, a także z Dynamite Kansai.
W 2007 zawiesiła karierę wrestlerki po swoim Tribute Show, ale szybko zatęskniła za wrestlingową matą i powróciła na ring rok później. 25 lipca, 2010 roku, ogłoszono, że Toyota po raz pierwszy pojawi się w Stanach Zjednoczonych i wystąpi w federacji Chikara. 18 września, w Baltimore, pokonała Daizee Haze w swoim debiutanckim starciu na amerykańskiej ziemi. Dobrze czuła się w Ameryce, dlatego wracała tam jeszcze wiele razy.
W trakcie swojej 30-letniej kariery, oprócz kilkunastu lat występów dla AJW, pracowała w takich japońskich federacjach jak: Joshi Pro Wrestling, Ice Ribbon, GAEA Japan, Oz Academy, Pro Wrestling Diana.
17 marca, 2017 roku, ogłosiła, że przechodzi na emeryturę, a jej ostatnia walka odbędzie się podczas specjalnej gali w Japonii. Retirement Show Toyoty obejmowało serię walk z limitem czasu do jednej minuty, które zakończyła z rekordem 12 zwycięstw, 29 remisów i 10 porażek.
Następnie stoczyła pożegnalny mecz bez limitu czasowego z Tsukasą Fujimoto, z którą wygrała po tym, jak wykonała jej swój firmowy Japanse Ocean Cyclone Suplex. Manami zażądała rewanżu i ponownie zwyciężyła z Fujimoto dzięki akcji Japanse Ocean Queen Bee Bomb. Toyota i Fujimoto zmierzyły się po raz trzeci, tym razem wygrała Tsukasa, aplikując Toyocie Ocean Cyclone Suplex, kończąc tym samym jej trzydziestoletnią karierę.
Moveset:
Japanese Ocean Bomb
Japanese Ocean Cyclone Suplex
Japanese Ocean Queen Bee Bomb
Japanese Ocean Suplex
Victory Star Drop
DDT
Multiple Diving Maneuvers
Headbutt
Moonsault
Plancha
Springboard Somersault
Single-knee drop
Splash
Springboard Arm Drag
Springboard Crossbody
Springboard Sunset Flip Pin
Topé con Manami
Topé Suicida
Big Boot
Missile Dropkick
Kakato Otoshi
Leg Trap Sunset Flip Powerbomb
Avalanche
Manami Roll
Niagara Driver
Piledriver
Rolling La Casita
Running Crossbody
Sitout Powerbomb
Back bridging camel clutch
Bow/Arrow Stretch
Cross Armbreaker
Figure Four Leglock
Indian Deathlock
Kneebar
Liontamer
Medio Cangrejo
Modified Stunt Rider Special
Muta Lock
Double Chickenwing
Octopus Stretch
Romero Stretch
Sasori-Gatame
Bridging Under-hook Suplex
Double Under-hook Suplex
Exploder Suplex
German Suplex
Tiger (Double-chickenwing)
Northern Lights Suplex
Vertical Suplex
Bridgin Suplex
Lista wszystkich osiągnięć Manami Toyoty:
– 1x All Japan Women’s Pro-Wrestling Championship
– 2x All Pacific Championship
– 1x IWA World Women’s Championship
– 4x WWWA World Single Championship
– 3x WWWA World Tag Team Championship
– Japan Grand Prix (1990, 1995, 1998, 1999)
– Tag League the Best (1993, 1994, 1996, 1999, 2001)
– 1x AAAW Single Championship
– 2x AAAW Tag Team Championship
– 1x Triangle Ribbon Championship
– Ice Ribbon Year-End Award (Enemy Award 2017)
– 1x JWP Openweight Championship
– 1x JWP Tag Team Championship
– 1x Oz Academy Openweight Championship
– 2x Oz Academy Tag Team Championship
– 1x UWA World Women’s Tag Team Championship
– 1x WWWD World Championship
– Wrestling Observer Newsletter
Match of the Year 1993 (Manami Toyota & Toshiyo Yamada vs. Dynamite Kansai & Mayumi Ozaki)
– Wrestling Observer Newsletter
Match of the Year 1995 (Manami Toyota vs. Kyoko Inoue)
– WON Most Outstanding Wrestler (1995)
– WON Readers Favorite Wrestler (1995)
– Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (2002)
Z MyWrestling związany od 2017 roku. Uwielbia japońskie puroresu, szczególnie federacje STARDOM i NJPW. Jego ulubione gwiazdy wrestlingu to: Kenny Omega, AJ Styles, Bryan Danielson, Mercedes Mone, Giulia i Toni Storm. Poza wrestlingiem, kibic Liverpoolu FC i fan piosenkarki sanah.
