Theodore James Wilson ”Tyson Kidd” : Biografia

Treningi (1995)

Theodore Wilson trenował w Stu Hart’s Dungeon w Calgary, w Kanadzie, a tam był bacznie obserwowany przez Tokyo Joe, który w późniejszym okresie pomógł mu w podpisaniu kontraku z japońską federacją New Japan Pro Wrestling (NJPW). Swój pierwszy pojedynek dla organizacji Stampede Wrestling in Calgary odbył w wieku 15 lat, natomiast rok później wystąpił w Openerze WWE House Show, które odbywało się w Calgary. W wieku 17 lat rozpoczął trening pod okiem Breta Harta.

Stampede Wrestling (1995–2007)

W tej federacji występował jako ”Stampede Kid”. Na początku 2004 roku, a dokładniej w lutym zdobył swój pierwszy tytuł w tej organizacji. Wspólnie z Brucem Hartem zostali nowymi Stampede Wrestling International Tag Team Championship. Warto dodać, że Kid zastąpił kontuzjowanego Teddy’ego Harta i w głównej mierze dzięki temu w bardzo krótkim okresie zdobył tytuł. 15 października 2004 roku pokonał Duke’a Durrango dzięki czemu został nowym British Commonwealth Mid-Heavyweight Championem. Rok później Wilson i Durrango pracowali w federacji jako bookerzy. 15 września 2006 roku Stampede Kid pokonał Apocalypse i zdobył kolejny tytuł, tym razem był to North American Heavyweight Championship. Pojedynek odbył się na stadionie McMahonów. 26 stycznia 2007 roku stoczył ostatni pojedynek dla federacji, w którym został pokonany przez długoletniego rywala Apocalypse. Stampede Kid mocno zaangażował się w szkolenie przyszłych gwiazd pro wrestlingu, a miało to miejsce w siłowni B.J

New Japan Pro Wrestling (2002–2005)

Do Japonii przybył jako Stampede Kid. W listopadzie 2002 roku zadebiutował w Six Tag Team Matchu, w którym współpracował z Goku-Do i Super Crazy, ale niestety jego ekipa została pokonana przez Heata, Masahito Kakihare i Masayukiego Naruse. Kilka dni później połączył siły z Super Crazym co doprowadziło do pokonania El Samuraia i Jushina Ligera, było to pierwsze zwycięstwo kanadyjskiego wrestlera w japońskiej federacji. W marcu 2003 roku głównie występował w drużynie z American Dragon, natomiast od początku maja do końca czerwca występował w turnieju Best of the Super Juniors. Niestety w większości pojedynków musiał uznać wyższość swoich przeciwników, lecz udało mu się pokonać El Samuraia i Jado. Dwa lata później po raz kolejny wziął udział w wyżej wymienionym turnieju, lecz nie spisał się w nim lepiej niż poprzednio. Ostatni występ dla federacji New Japan Pro Wrestling stoczył 16 czerwca 2005 roku, ale niestety został pokonany przez Akiya Anzawe i El Samuraia. Tag Team partnerem Kida był Hirooki Goto.

European Competition (2005)

W 2005 roku rozpoczął swoją podróż po Europie. Głównie występował dla federacji All Star Wrestling. W pierwszym pojedynku dla nowej organizacji pokonał swojego przeciwnika po wykonaniu fantastycznej akcji, którą było Five Star Splash. Następnie wziął udział w turnieju One Night, lecz został wyeliminowany przez Douglasa Williamsa. Również występował w Niemczech, gdzie został pokonany przez GSW Breakthrought Championa Murata Bosporusa. Na zakończenie swojej podróży po Europie Kid zawitał do Holandii.

AWA Superstars of Wrestling (2005–2006)

W kanadyjskiej federacji występował jako TJ Wilson. W 2005 roku połączył siły z Harrym Smithem, a następnie wystąpili w finale turnieju Grapple Cup, w którym pokonali Cadillaca Calissa & WildCarda. Niespełna rok później TJ Wilson pokonał byłego tag team partnera i został nowym AWA Pinnacle Heavyweight Championem. Tytuł posiadał przez pięć miesięcy, a utracił go na rzecz Laramiego Lexowa.

World Wrestling Entertainment:

Rozwojówka (2006-2009)

W wieku 26 lat podpisał kontrakt z największą federacją na świecie z World Wrestling Entertainment, a nastąpiło to w listopadzie 2006 roku. Warto dodać, że Kid został polecony przez byłego trenera, który przez długi okres pracował w WWE Billa DeMotta. Pobyt w organizacji rozpoczął od przenosin do jednej z rozwojówek, czyli do Deep South Wrestling (DSW). W rozwojówce występował ze swoją dziewczyną Nattie Neidhart. Ze względu na rozpad współpracy między WWE, a DSW kanadyjski wrestler przeniósł się do Florida Championship Wrestling. Pod koniec 2007 roku w tej rozwojówce występował wspólnie z Harrym Smithem, Nattie Neidhart, Teddym Hartem i Tedem DiBiase jako Nex Generation Hart Foundation. 1 grudnia 2007 roku wystąpił w ladder matchu, w którym pokonał Afa Jr., a następnie został mistrzem FCW Southern Heavyweight. Pas utracił 18 grudnia na rzecz Teda DiBiasego. W połowie 2008 roku ponownie połączył się z Smithem, a managerką zespołu była Natalya. 30 października 2008 roku pokonali Tylera Reksa i Johnnyego Curtisa dzięki czemu zostali nowymi FCW Florida Tag Team Champions.

The Hart Dynasty & Tag Team Champion (2009–2010)

10 lutego 2009 roku podczas jednego z odcinków ECW, które swego czasu było emitowane na stacji Sci Fi zadebiutował Tyson Kidd, który pokonał lokalnego wrestlera, Bao Nguyena. Warto dodać, że przy jego boku stała Natalya, czyli managerka oraz dziewczyna kanadyjskiego wrestlera. Aż do 15 kwietnia 2009 roku Natalya była członkiem rosteru SmackDown. 28 kwietnia 2009 roku Tyson Kidd pokonał Fita Finlaya, natomiast kilka dni później został upokorzony przez Evana Bourne’a. 12 maja w ECW Tyson Kidd po raz kolejny walczył z Finlayem, lecz tym razem nie szło mu za dobrze, więc DH Smith, który występuje jako David Hart Smith zaatakował starszego wrestlera i przyczynił się do zwycięstwa Kidda. Tyson, Smith i Neidhart utworzyli nową grupę, która nazywała się The Hart Trilogy, później zmieniona w The Hart Dynasty. 26 maja podczas kolejnego odcinka ECW Tyson Kidd & Jack Swagger i David Hart Smith pokonali Tommy’ego Dreamera & Christiana w 3 – 2 Handicap matchu. Tydzień później młody kanadyjski wrestler został pokonany przez wyjadacza ringowego Christiana. 23 czerwca Tyson Kidd przegrał z Evanem Bournem w starciu finałowym, w którym uczestniczyli członkowie rosteru ECW. 6 dni później The Hart Dynasty dołączyli do rosteru SmackDown, gdzie rozpoczęli feud z Cryme Tyme. Konflikt między ekipami trwał od początku lipca aż do października. Na PPV Bragging Rights, Tyson Kidd i David Smith wzięli udział w 7 vs. 7 Tag Team Matchu. Tak prezentował się roster SmackDown (Tyson Kidd, David Smith, Chris Jericho, Kane, Finlay, Matt Hardy i R’Truth) def. Team RAW. 25 grudnia na SmackDown The Hart Dynasty otrzymali szansę na zdobycie Unified WWE Tag Team Championship, które obecnie było w posiadaniu drużyny D-Generation X, to była nieudana próba. Po tym wydarzeniu rozpoczęli feud z Mattem Hardym i The Great Khalim, do którego doszło 22 stycznia 2010. Spór zakończył się zwycięstwem każdego z zawodników w singles matchach. W sierpniu 2010 roku The Hart Dynasty mogli ogłosić siebie jako WWE Tag Team Champions, ponieważ na WrestleManii 16 wtrącili się i pomogli Bretowi Hartowi podczas pojedynku z prezesem WWE, Vincem McMahonem, a następnej nocy na RAW pokonali obecnych mistrzów Big Showa i The Miza, którzy nazywali się ”ShoMiz” w non-title matchu. Natomiast 26 kwietnia 2010 roku, Hart Dynasty(w/Natalya) def. ShoMiz i wreszcie zgarnęli upragnione Tag Team Titles. Pojedynek zakończył się przez poddanie Miza, który odklepał po Sharpshooterze założonym przez Tysona Kidda. Następnego dnia trójka członków The Hart Dynasty została przeniesiona do rosteru RAW w ramach projektu uzupełniającego tzw.”Draft”. 10 maja Tyson pokonał The Miza dzięki czemu otrzymał szansę na zdobycie United States Championship. Niespełna tydzień później Tyson Kidd i The Miz ponownie stanęli w ringu naprzeciw siebie, lecz i tym razem wygrał Tyson przy drobnej pomocy pozostałych członków The Hart Dynasty. Na gali PPV Over The Limit Tyson pokonał Chrisa Jericho i The Miza dzięki czemu zachował tytuł w pierwszej obronie. 24 maja został zaatakowany przez braci Usos (Jimmy’ego Uso i Jeya Uos), którzy byli prowadzeni przez Tamine Snukę i to był zwiastun długotrwałego feudu. The Hart Dynasty def. The Usos & Tamina w Mixed Tag Team Matchu. Na Money in the Bank, Natalya pokonała Taminę, a Tyson i Smith pokonali braci Usos i zachowali pasy Tag Team. Natomiast na Night of Champions już nie mieli tyle szczęścia i zostali pokonani przez Cody’ego Rhodesa i Drew McIntyre’a w Tag Team Turmoil Matchu. Warto dodać, że przy ringu stali The Usos, Vladimir Kozlov & Santino Marella, Evan Bourne & Mark Henry, czyli obecnie najlepsze tag teamy w federacji.

Różne feudy i NXT PRO (2011-2012)

Po nieudanej próbie odzyskania pasów przez The Hart Dynasty doszło do rozłamu w ekipie, a miało to miejsce 15 listopada na RAW, kiedy Tyson Kidd przeszedł heel turn i rozpoczął solową karierę. Tego dnia podczas pojedynku z The Nexus (Justin Gabriel & Heath Slater) zaatakował DH Smitha i definitywnie doszło do rozpadu Dynasty. Tydzień później Kidd zmierzył się z Johnem Morrisonem w pojedynku kwalifikacyjnym do turnieju King of The Ring, lecz musiał uznać wyższość przeciwnika. 2 grudnia Tyson wystąpił w tapingu WWE Superstars i pokonał Smitha w Singles Matchu. Po pojedynku jeden z byłych członków The Hart Dynasty wysunął dłoń w kierunku Kidda, lecz ten uderzył Smitha w twarz. Tydzień później otrzymaliśmy kolejne starcie z udziałem tych dwóch panów i ponownie wygrał Tyson Kidd, który pojawił się z ochroniarzem (Jackson Andrews), który postanowił nie wtrącać się w sprawy Kanadyjczyków po tym jak jego szef zainkasował World Strongest Slam od Marka Henry’ego. W styczniu wystąpił w Royal Rumble Matchu, lecz został wyeliminowany przez Johna Cenę. Na WrestleManii 17 wystąpił w 20-osobowym Battle Royal Dark Matchu, którego zwycięzcą został The Great Khali. 26 kwietnia 2011 roku Tyson Kidd powrócił na SmackDown. Pierwszy pojedynek dla nowego rosteru stoczył 6 maja, lecz został pokonany przez meksykańskiego zapaśnika Sin Carę, który obecnie robił furorę w federacji. 12 maja na Superstars pokonał Trenta Barreta oraz Yoshiego Tatsu. W ciągu kilku tygodni Tyson Kidd posiadał kilku managerów odpowiednio Armando Estrada 26 maja, Matt Striker 2 czerwca. Kolejnej porażki doznał z Yoshim Tatsu, warto dodać że przy boku Kanadyjczyka obecna była Vickie Guerrero, tydzień później Kid pojawił się z JTG, ale ponownie musiał uznać wyższość rywala, którym był Kane. Podczas NXT Redemption Tyson Kidd pokonał Lucky’ego Cannona i wyeliminował go z trzeciego sezonu WWE NXT. Tydzień po tym wydarzeniu Tyson ogolił się na łyso :), a następnie rozpoczął feud z Yoshim Tatsu. Stwierdzam, że ten feud nic nie wniósł do WWE, ponieważ naprzeciw siebie stali świetny technik vs przeciętny jedynak z Japonii. 26 lipca Tyson zaatakował prawą nogę Yoshiego Tatsu co doprowadziło do ponad miesięcznej przerwy Japończyka, który powrócił 6 września, pokonał Tysona Kidda i zakończył żenujący feud. 14 października Wilson wystąpił w największym Battle Royal w historii WWE, a zwycięzca otrzymał title-shota, niestety nie był nim uczeń Breta Harta. Na początku 2012 roku po pokonaniu Trenta Barreta przeszedł face turn, a następnie rozpoczął feud z Michaelem McGillicuttym, który wyśmiewał się z rodziny Tysona oraz jego pochodzenia. 29 lutego niestety musiał uznać wyższość przeciwnika, lecz niespełna miesiąc temu otrzymaliśmy kolejne starcie z udziałem tych wrestlerów i tym razem zwycięsko wyszedł Tyson Kidd, więc mamy 1 – 1 w klasyfikacji zwycięstw. Swoją pozycję umocnił w NXT po przez pokonanie Johnny’ego Curtisa, a następnie McGillicuttego i Derricka Batemana w Triple Threat Matchu.

Współpraca z Justinem Gabrielem (2012-2013)

29 marca Tyson Kidd pokonał Justina Gabriela, lecz po pojedynku wzajemnie okazali sobie szacunek i postanowili połączyć swoje siły, więc założyli tag team. Tydzień później wzięli udział w turnieju Triple Threat Team matchu, do którego doszło na WrestleManii 18, a uczestnikami starcia byli The Usos, Tyson & Justin oraz obecni mistrzowie Epico & Primo, którzy skutecznie obronili tytuły. W trakcie wyżej wymienionego pojedynku Justin Gabriel niefortunnie upadł na ring i skontuzjował sobie łokieć, przez co został wyeliminowany na kilka tygodni. Na PPV Over The Limit Tyson Kidd wystąpił w 20-osobowym Battle Royal, które zwycięzca otrzymał title shota na pasa US lub IC. Po raz kolejny Kid nie wygrał pojedynku, ponieważ został wyeliminowany przez Davida Otunge. 6 czerwca powrócił Justin Gabriel i wspólnie z Tysonem pokonali Johnny’ego Curtisa i Heatha Slatera podczas odcinka NXT Redemption. Na No Way Out wzięli udział w Fatal Four-Way Tag Team Matchu, lecz musieli uznać wyższość Prime Time Players(Titus O’Neil & Darren Young), którzy pokonali również Primo & Epico i The Usos. Na SmackDown 29 czerwca pokonał Jacka Swaggera dzięki czemu zakwalifikował się do World Heavyweight Championship Money in the Bank Ladder Matchu, a następnie rozpoczął feud z Tensaiem. 30 lipca na RAW przegrał z Tensaiem, który po pojedynku wściekle zaatakował swojego przeciwnika i doprowadziło to do zmiany decyzji sędziego. Na Night of Champions 16 września Tyson Kidd wystąpił w #1 Contender Battle Royal Matchu o title shota do pasa United States, lecz został wyeliminowany przez Tensaia. Następnie Tyson i Justin rywalizowali w wielu starciach tag teamowych. 3 października odbył zadebiutowali na Main Event, gdzie zostali pokonali przez Santino Marelle i Zacka Rydera. 31 października w NXT Tyson Kidd zakwestionował panowanie Antonio Cesaro jako WWE United States Championa, co doprowadziło do kolejnej porażki Wilsona. Natomiast Theodore na Survivor Series wystąpił w zwycięskiej w 10 man elimination tag team matchu, w którym udział wzięli: Tyson Kidd & Justin Gabriel, Rey Mysterio & Sin Cara, Brodus Clay & Tensai, Primo & Epico, Titus O’Neil & Darren Young.

Na początku 2013 roku doznał poważnej kontuzji łąkotki w kolanie, która wyeliminowała go na 6-12 miesięcy. Powimo kontuzji Tyson pojawił się 27 maja na ceremoni ”Bret Hart Appreciation Night”.

Powrót do NXT (2013-obecnie)

11 października powrócił na SmackDown, gdzie połączył z drugim zamaskowanym wrestlerem, którym był Ricardo Rodriguez. Niestety przegrali z Los Matadores. 4 listopada na Monday Night RAW Tyson Kidd został zdemaskowany podczas zwycięskiwego pojedynku z Fandango i Summer Rae. Wkrótce Tyson rozpoczął feud z Fandango, Jackiem Swaggerem i Justinem Gabrielem. Pojedynki te odbywały się na Main Event oraz WWE Superstars. Tyson nie mógł się przebić do głównego rosteru, więc został odsunięty do rozwojówki WWE NXT. Powrót rozpoczął od zwycięskiego pojedynku, w którym pokonał dwóch osiłków Leo Krugera i Masona Ryana. Na WrestleManii 30 wystąpił w Andre The Giant Memorial Battle Royal, którego zwycięzcą został podopieczny Paula Heymana, Cesaro. 1 maja podczas jednego z odcinków NXT pokonał Bo Dallasa, a tydzień później wygrał 20-Man Battle Royal o miano pretendenta do WWE NXT Championship. Tydzień później otrzymaliśmy Triple Threat Match, który wyłonił nowego pretendenta do NXT Title, a został nim właśnie Tyson Kidd. Na gali Takeover został pokonany przez obecnego mistrza Adriana Neville. Tydzień później ponownie doszło do rewanżowego starcia, lecz tym razem do porażki Kidda przyczyniła się Natalya, która rozproszyła uwagę męża. 19 czerwca tego roku Tyson Kidd i Sami Zayn zmierzyli się z The Ascension, a na szali postawione zostały NXT Tag Team Championship, lecz była gwiazda sceny niezależnej została pozostawiona w ringu na pożarcie przez mistrzów. Na następnej gali NXT Takeover 2 wystąpił w Fatal 4-Way Matchu, lecz po raz kolejny musiał uznać wyższość Adriana Neville’a, który pokonał również Samiego Zayna i Tylera Breeze’a…

Sukcesy i Osiągnięcia

AWA Pinnacle Wrestling:

AWA Pinnacle Heavyweight Championship

Florida Championship Wrestling:

FCW Florida Tag Team Championship z DH Smith

FCW Southern Heavyweight Championship

Great Canadian Wrestling:

GCW National Championship

Major League Wrestling:

GTC Carnival Tournament z Harry Smith

Prairie Wrestling Alliance:

PWA Tag Team Championship z Harry Smith

PWA Championship 2 razy

Pro Wrestling Illustrated:

W 2010 roku uplasował się na 58 miejscu w rankingu 500 najlepszych wrestlerów.

Stampede Wrestling:

Stampede British Commonwealth Mid-Heavyweight Championship

Stampede International Tag Team Championship 2 razy z Bruce Hart i z Juggernaut

Stampede North American Heavyweight Championship 2 razy

World Wrestling Entertainment:

World Tag Team Championship z David Hart Smith

WWE Tag Team Championship z with David Hart Smith

2009 Bragging Rights Trophy – w Team Smackdown (Chris Jericho, Kane, Matt Hardy, R-Truth, Finlay & David Hart Smith)