Rozpoczynamy następną dziesiątkę. Co raz bliżej pierwszej pięćdziesiątki. Zapraszam do lektury. Dziś jak zawsze, przedstawimy kolejnych wrestlerów z WWE, NJPW I nie tylko.
Miejsce 80: Bobby Lashley
Bobby rozpoczął dekadę jako zawodnik MMA jednak w 2014 wrócił do wrestlingu i podpisał kontrakt z Impact Wrestling . Lata 2015- 2018 był najlepszymi w jego karierze, Lashley zdominował całą federację zostając w tym czasie 4 krotnym mistrzem świata, mistrzem King of the Mountain, X Division championem, posiadając w pewnym momencie wszystkie tytuły w tym samym czasie. W 2018 roku powrócił do WWE gdzie jego kariera nie wygląda tak owocnie jak w dawnym TNA. Jego postać przechodziła przez różne gimnicki. Jego osiągnięcia w tym czasie to dwukrotne zdobycie pasa interkontynentalnego oraz pasa United States, który trzyma do tej chwili.
Miejsce 79: EC3
Derrick Bateman był jednym z uczestników NXT, który mimo tego, że nie wygrał dawnej wersji tego show podpisał kontrakt w WWE, jednak głownie występował jako jobber. W 2013 został zwolniony i dopiero wtedy otworzyły się przed nim drzwi do wielkiej kariery. W tym samym roku podpisał kontrakt z TNA i zadebiutował jako bratanek Dixie Carter pod nazwą Ethan Carter III. Pierwszy rok EC3 od razu przyniósł sukcesy. Zaczęło się od feudu ze Stingiem, następnie pokonał takie postacie ja Kurt Angle, Bully Ray. W 2015 sięgnął po najwyższy tytuł w federacji, który trzymał przez 101 dni. Jednak zaraz po utracie pasa ten otrzymał vacat. Rozpoczął się turniej, który Carter wygrał zdobywając tytuł po raz drugi. Mim utraty tytułu Carter wciąż nigdy nie został przypięty. Streak ten zakończył się w kwietniu 2016, gdy pokonał go Mike Bennett. ECIII w TNA zdobył jeszcze jeden tytuł. W 2017 został Impact Grand Championem. W 2018 roku postawił wrócić do WWE jednak po ponownym debiucie w NXT jego kariera szła już tylko w dół. ECIII Został przeniesiony do głównego rosteru gdzie tak jak na początku dekady był jobberem. W 2020 opuścił federację i aktualnie występuje w ROH.
Miejsce 78: Edge
Adam Joseph Copeland, to doświadczony wrestler, który przygodę z wrestlingiem rozpoczął w 1992 roku. W trakcie długoletniej kariery miał możliwość do zdobycia wielu tytułów mistrzowskich. Kanadyjczyk w 2011 roku przeszedł na emeryturę, ponieważ dalsze występy na ringu mogły doprowadzić do paraliżu, a nawet śmierci. WWE Hall of Famer niespodziewanie powrócił do wrestlingu w 2020 roku podczas Royal Rumble, jako jeden z uczestników Royal Rumble Matchu wchodząc do niego z numerem 21. Z pewnością po wznowieniu kariery przez Edge’a, każdy fan wspominał jego największe sukcesy w firmie, a w tym:World Heavyweight Championship prowadząc feud między innymi z Kanem tworząc niesamowite, psychologiczne segmenty oraz hardcore’owe walki, Alberto Del Rio, czy z Dolphem Zigglerem.Dzień po powrocie z emerytury Adam został mile przywitany na RAW przez Randy’ego Ortona. Tego wieczoru rozpoczął się feud między wrestlerami zwieńczony zwycięstwem Hall of Famera zwycięstwem na WrestleManii 36 w stypulacji Last Man Standing.
Miejsce 77: EVIL
Następny na tej liście jest zawodnik, który rozpoczął swoją karierę w tej dekadzie. W zasadzie przez cały czas NJPW było jego domem i tam zdobył wszystkie swoje osiągnięcia. O ile sam zawodnik nigdy nie zdobył 5 star’a, kilka razy zahaczył się o niego. Mimo wszystkiego EVIL zdobył swoje pierwsze mistrzostwo w całej karierze dopiero w 2016 roku i to…. Na 10 dni. Dokładnie tyle czasu było pomiędzy pierwszą, a drugą walką z Shibatą. Członek LIJ jednak się nie poddał i zdobył 4 razy mistrzostwa Six man oraz 2 razy Tag team championship. Jednak wszyscy wiemy, że jego najlepszy moment stał się podczas ery COVID-19. EVIL wygrał NJC, a następnego dnia zdobył 2 mistrzostwa, najważniejsze w federacji. To pozwoliło mu zająć 77 miejsce.
Miejsce 76: SANADA
Miejsce po EVIL’u zajmuje, o ironio …. Jego były tag team partner. Możecie sobie pomyśleć, jak to się stało skoro panowie prawie przez cały czas mieli taki sam poziom. Czy to nie EVIL powinien być wyżej? Otóż jest kilka szczegółów. SANADA zanim zaczął karierę w NJPW miał już kilka razy mistrzostwa przy sobie. Były to All Asia Tag team championship I AJPW tag team championship. Miał on także TNA X division Championship. Później SANADA miał takie same osiągnięcia jak EVIL w dywizji drużynowej. Te rzeczy były jednak za małe, aby mógł wyprzedzić swojego niegdyś przyjaciela. Jednak jego walka w ringu i kilkukrotnie razy lepsze oceny WON pomogły mu znaleźć się tuż przed nim na tej liście.
Miejsce 75: Minoru Suzuki
Na kolejnym miejscu jest następny japończyk. Ten jest zdecydowanie starszy od reszty i wolałby gdyby jego osiągnięcia z poprzedniej dekady też byłyby tu dodane. Niestety, Minoru nie może się pochwalić tym co miał EVIL, czyli IWGP Heavyweight championship. Miał on jednak zdecydowanie inne osiągnięcia. W 2015 zdobył on GHC championship I miał te mistrzostwo prawie przez 300 dni. Zdobył jeszcze mistrzostwo NEVER 2 razy i miał też mistrzostwo Intercontinental. Prawie 50 razy zdobył on 4+ star i wystąpił kilka razy w Main Evencie PPV. Jest on liderem Suzuki-Gun i mimo swojego wieku, nadal ma jeszcze przyszłość w NJPW.
Miejsce 74:Austin Aries
Daniel Healy w przeszłości pracował dla największych federacji wrestlingowych na świecie, jak: World Wrestling Entertainment, Total Nonstop Action, czy Ring of Honor. W swoim dorobku ma wiele tytułów mistrzowskich. Austin jest niesamowicie wyszkolonym wrestlerem, który mimo upływu lat wciąż prezentuje doskonałą sprawność fizyczną. Dowodem tego są jego występy we wspomnianych firmach.
W latach 2011-2012 pracował w TNA zdobywając X-Division Championship. W tym czasie prowadził feud z Alexem Shelley’em, czy Brianem Kendrickiem. Po wielu niesamowitych pojedynkach tytuł mistrzowski oddał, po to, aby móc walczyć o TNA World Heavyweight Championship. Najważniejsze mistrzostwo zdobył na Destination X pokonując Bobby’ego Roode’a. W 2015 roku powrócił do Ring of Honor, jednak jego przygoda z firmą nie trwała zbyt długo. W 2016 roku dołączył do NXT oraz dywizji Cruiserweight prowadząc zacięty feud z ówczesnym mistrzem Nevillem.
W 2018 roku pojawił się w Impact Wrestling, gdzie przez 173 dni dzierżył Impact World Championship. W tym samym czasie po raz kolejny próbował swoich sił w ROH, ale bez większego rezultatu.
Tak prezentują się osiągnięcia Austina w latach 2011 -2020:
TNA X-Division Championship
TNA World Heavyweight Championship
TNA World Tag Team Championship
Impact World Championship
Defiant World Championship
Impact Grand Championship
IPW UK World Championship
DEFY World Championship
WSW Heavyweight Championship
PPW Heavyweight Championship
Miejsce 73: The Undertaker
The Phenom jest postacią, której nikomu nie trzeba przedstawiać. Śmiało można uznać go za jedną z największych jak nie największą legendę wrestlingu. Miniona dekada była trzydziestą a zarazem ostatnią w karierze Deadmana, podczas której nie występował już tak często w ringu. Undertaker pojawiał się raz do roku, co najwyżej dwa razy jednak za każdym razem wzbudzał mocje. Pomimo jednej walki rocznie potrafił dać niesamowite show, jego starcia były nie raz najlepszymi na całej gali. Walki z Triple H, CM Punkiem, czy feud z Brockiem Lesnarem na długo pozostaną w naszej pamięci. W ostatnich latach forma weterana była już jednak znacznie słabsza i wiadome było, że koniec jest bliski.
Miejsce 72: Tyler Bate
Urodzony w Dudley, Anglii 23-latek aktualnie występuje w federacji World Wrestling Entertainment tworząc stajnię British Strong Style działającą od 2016 roku na scenie europejskiej. W skład drużyny wchodzą takie osoby, jak: Pete Dunne i Trent Seven. W latach 2014-2015 debiutował w federacji Preston City, niestety nie był to udany występ, gdyż przegrał w fatal four way matchu. Rok później pojawił się w CHIKARA, a następnie w Progress Wrestling. Po wielu dobrych występach przykuł uwagę ze strony WWE. Uważana za najlepszą federację na świecie w branży wrestlingowej, firma zdecydowała się na podpisanie kontraktu z 19-latkiem. Tyler był uczestnikiem 16-osobowego turnieju, który wyłonił pierwszego WWE United Kingdom Championa. Został nim Bate prowadząc kilka ciekawych obron tytułu mistrzowskiego, ostatecznie tracąc go 20 maja 2017 roku na NXT TakeOver: Chicago w starciu z Petem Dunnem.Przez dwa dni w WWE NXT był posiadaczem WWE NXT Tag Team Championship razem z Trentem Sevenem jako Moustache Mountain. W międzyczasie pracował na brytyjskiej scenie zdobywając:
ATTACK! Tag Team Championship,
FCP Tag Team Championship,
IWS Tag Team Championship
OTT Tag Team Championship od 626 dni razem z Petem Dunnem i Trentem Sevenem jako British Strong Style.
Miejsce 71: Davey Richards
Utytułowany wrestler w 2017 roku zakończył przygodę z wrestlingiem z powodu wielu licznych urazów, które groziły „kalectwem”. Po raz pierwszy na ringu pojawił się w 2004 roku występując w Ring of Honor, Total Nonstop Action, Global Force Wrestling, New Japan Pro Wrestling, Pro Wrestling NOAH, czy Pro Wrestling Guerrilla. W latach 2005-2013 pracował dla PWG zdobywając między innymi PWG World Championship, PWG World Tag Team Championship razem z Super Dragonem, a także z Roderickiem Strongiem. W 2012 roku doszło do pojednania American Wolves, czyli drużyny, jaką tworzył z Eddie Edwardsem. 3 Sierpnia 2013 roku Wilki pokonały Forever Hooligans (Alex Koslov i Rocky Romero), dzięki czemu po raz drugi zdobyli ROH World Tag Team Championship. W 2014 roku panowie podpisali kontrakt z Total Nonstop Action prezentując swoje wielkie umiejętności przez jeszcze wiekszą publicznością niż, miało to miejsce w przeszłości. Przez dwa lata toczyli niesamowicie widowiskowe walki z The Hardy Boyz, czy Beer Money. W 2017 roku rozstał się z firmą kilkukrotnie pracując dla EVOLVE. Niestety poważne problemy zdrowotne wpłynęło na decyzję o przejściu na emeryturę.
Osiągnięcia w latach 2011-2020:
ROH World Tag Team Championship,
TNA World Tag Team Championship,
CZW World Heavyweight Championship,
DEFY Championship,
ROH World Championship,
SWE Speed King Championship,
PCW Heavyweight Championship