TOP 100 Dekady: Część 1
Powoli dobiega końca następna dekada. Tak jak w każdej innej część zawodników znika z kart walk, a niektórzy niespodziewanie się tam pojawiają. Rzadko który zawodnik walczy przez 10 lat w Main event’ach. Z powodu zbliżającego się końca tej dekady postanowiliśmy, jako MyWrestling wykonać top 100 dekady. W rankingu nie ma pań, a każdy tag team ( z wyjątkiem setnego miejsca) jest liczony oddzielnie. Od dzisiaj aż do dwudziestego dziewiątego dnia Grudnia będą pojawiały się następne artykuły z kolejną dziesiątką dekady. W ostatnim dziesiątym artykule, podamy konkretną punktację i nasze kryteria oraz różnice punktową jaka dzieliła tych wrestlerów oraz wskażemy tych, którzy byli bardzo blisko top 100.
Miejsce 100:The Viking Raiders
Top 100 otwiera nam…. Tag team. Ostanie miejsce naszym rankingu zajęli Erik i Ivar, panowie zadebiutowali w 2014 roku w turnieju ROH Top Prospect gdzie spotkali się w finale. Starcie te wygrał Ivar występujący wtedy pod imieniem Hanson. Następnie pojawiali się w TV już jako tag team. W 2015 roku podczas gali Finall Battle zdobyli pasy ROH tag team, jednak po niespełna 4 miesiącach utracili tytuły. Następne osiągnięcie przyniósł im dopiero 2017 rok, gdzie dwukrotnie sięgnęli po IWGP Tag Team championship. Wraz z końcem 2017 roku zakończyli współpracę z ROH i NJPW a z początkiem 2018 roku podpisali kontrakty z WWE gdzie zadebiutowali w NXT jako War Raiders. Podczas swojego pobytu na „żółtej tygodniówce” uczestniczyli w walce War Games oraz zdobyli pasy tag team. W kwietniu 2019 roku zostali przeniesieni na RAW gdzie wielokrotnie zmieniano nazwę ich tag teamu. Od tamtego momentu zdobyli pasy RAW tag team a następnie toczyli długi feud ze Street Profits.
Miejsce 99: Willie Mack
Ostatnią dekadę rozpoczął w PWG gdzie stoczył wiele znakomitych pojedynków z takimi zawodnikami jak Kevin Steen Chris Hero czy Cage. W 2014 roku podpisał kontrakt z WWE jednak nie zadebiutował, ponieważ nie przeszedł testów medycznych. Rok później trafił do Lucha Underground, gdzie stoczył pamiętny feud z Cagem oraz zdobył tytuły Trios Championship w teamie z Killshotem i Dante Foxem. Następnie podpisał kontrakt z Impact Wrestling gdzie z początku występował w tag teamie z Richem Swannem. Gdy panowie rozdzielili się by skupić się na solowych występach, Mack sięgnął po tytuł X- Divisio. W międzyczasie Mack dołączył do NWA gdzie w 2019 udało mu się zdobyć pas NWA National Heavyweight Championship, który w tym samym roku stracił.
Miejsce 98: Tanga Loa
Tanga tak naprawdę wszystkie swoje osiągnięcia zdobył w tej dekadzie. Nie jest on świetnym singlowym zawodnikiem, ale miał sporo mistrzostw drużynowych. Zawodnik głównie znany jest ze swoich osiągnięć w NJPW, ale występował też w WWE, a konkretnie FCW. Loa, znany wtedy jako Donny Marlow wygrał mistrzostwa drużynowe z …. o ironio CJ Parkerem (Juice Robinson). Panowie mieli pas przez solidne 105 dni. Potem już jako Camacho w NXT jego kariera z pewnością nie potoczyła się tak jakby on to chciał i po krótkim okresie w TNA dołączył do NJPW. Tam jego kariera zdecydowanie nabrała tempa. Tanga Loa zdobył aż 6 razy mistrzostwo drużynowe, 3 razy mistrzostwa NEVER openweight six man. Mimo tego, że nie zdobył ani jednego 5 star match’u osiągnięcia w drużynach, w porównaniu do jego brata, pozwoliły mu na występ w top 100.
Miejsce 97: Matt Taven
Matt Taven, a w zasadzie Matthew Marinelli zadebiutował w profesjonalnym wrestlingu 7 marca 2008 roku. We wspomnianym czasie był jedną z czołowych postaci Top Rope Promotions, co zaowocowało sukcesem, jaki nastąpił w przedziale (2010-2020). Od 2012 roku 35-latek jest częścią federacji Ring of Honor, w której zdobywał takie tytuły mistrzowskie, jak:
ROH World Championship
ROH World Six-Man Tag Team Championship
ROH World Tag Team Championship
ROH World Television Championship
ROH World Six-Man Tag Team Championship Tournament (2016)
Swoją pozycję w branży wrestlingowej zaznaczał także po przez występy dla New Japan Pro Wrestling, czy Consejo Mundial de Lucha Libre. Umieszczenie tego wrestlera w rankingu jest w pełni uzasadnione. Oczywiście można nie zgodzić się, co do miejsca, ale broni się niesamowitymi wynikami.
Miejsce 96: Bandido
Urodzony 17 kwietnia 1995 roku przygodę z wrestlingiem rozpoczął działając w szkole Consejo Mundial de Lucha Libre, pod bacznym okiem Hijo del Gladiatora, czy Ultimo Guerrero. Znany jest przede wszystkim z występów w meksykańskich federacjach, takich jak: Lucha Libre Elite (LLE), czy The Crash Lucha Libre. Jest on wnukiem Tony Arellano, więc można w pełni stwierdzić, że pasję do wrestlingu w tej rodzinie przekazywano z pokolenia na pokolenie. Świetne występy w Pro Wrestling Guerrilla zaowocowały dołączeniem do federacji Ring of Honor, w której z miejsca stał się jedną z ważniejszych postaci. Aktualnie jest posiadaczem pięciu tytułów mistrzowskich:
WWA World Welterweight Championship od 28.09.2017
PWG World Championship od 20.12.2019
Elite Welterweight Championship od 18.11.2016
The Crash Heavyweight Championship od 23.11.2019
ROH World Six Man Tag Team Championship (z Flamita & Rey Horus) od 11.01.2020
Miejsce 95: Flamita
Kolejny wrestler wychowany w Meksyku. Swoją przygodę z wrestlingiem rozpoczął 12.12.2005 mając zaledwie 10 lat. Oprócz występów w Lucha Libre AAA World Wide (AAA), czy Desastre Total Ultraviolento (DTU) wielokrotnie pojawiał się w japońskiej federacji Dragon Gate. Wiele osób porównuje go do Reya Mysterio, gdyż panowie preferują bardzo podobny styl wywodzący się z tej samej szkoły. W 2018 roku nawiązał współpracę z wyżej wymienionym Bandido, co zaowocowało podpisaniem kontraktu z federacją Ring of Honor. Wspólnie z Bandido oraz Reyem Horusem jest w posiadaniu ROH World Six Man Tag Team Championship.
Miejsce 94: Hirooki Goto
Goto największe swoje osiągnięcie miał w 2008 roku, ale to nie oznacza, że ta dekada była dla niego bardzo zła.
Goto całą dekadę spędził w NJPW. Samuraj zdobył aż 5 razy mistrzostwo NEVER openweight oraz 2 razy mistrzostwo IWGP Intercontinental. W dywizji drużynowej także ma spore doświadczenie. Był, co prawda krótko, mistrzem IWGP tag team , a obecnie jest mistrzem IWGP six man tag team. Goto w ciągu tej dekady zaliczył dwa 5 star’y w 2018 roku. Członkowi CHAOS’u jednak nie udało się zdobyć głównego mistrzostwa IWGP, ani wygrać G1 CLIMAX co zdecydowanie wywindowało by go w tym rankingu. Niestety dla niego jego osiągnięcia wystarczyły mu na tylko 93 miejsce.
Miejsce 93: Kazarian
W ostatnie 10 lat w karierze tego zawodnika było prawie wszystko. W 2010 roku stał się członkiem grupy Fortune, a następnie Immortal. Jako członek tych stajni w 2011 roku na Genesis po raz kolejny zdobył pas X-Division. W 2012 połączył siły z Christopherem Danielsem tworząc tag team Bad Influance. Jako tag team zdobyli dwukrotnie pasy TNA Tag Team, po czym opuścili federację w 2014 roku. Jako Addiction wraz z Danielsem kontynuowali swoją karierę tag team. Dołączyli do ROH gdzie dwukrotnie zdobyli pasy mistrzowskie, a następnie połączyli siły ze Scorpio Sky tworząc SoCal Uncensored. Wraz ze Scorpio sięgnął jeszcze raz po tytuły tag team w ROH a następnie całą trójką podpisali kontrakty z AEW gdzie zostali pierwszymi w historii mistrzami tag team.
Miejsce 92: Keith Lee
Tego wrestlera nie trzeba nikomu przedstawiać. Przygodę z profesjonalnym wrestlingiem rozpoczął w 2005 roku. Podczas długoletniej przygody z wrestlingiem pracował między innymi w:
Ring of Honor, Evolve, All American Wrestling (AAW), czy Pro Wrestling Guerrilla (PWG) zdobywając PWG World Championship.
Na przełomie 2017/2018 roku był bacznie obserwowany przez przedstawicieli większych firm. W maju 2018 roku podpisał kontrakt z federacją WWE prezentując swoje niesamowite możliwości pomimo wielkich gabarytów. Jest on zwinnym i doskonale wyszkolonym technicznie wrestlerem, a dowodem tego mogą być występy w NXT, gdzie zdobył NXT Championship oraz NXT North American Championship. W kwietniu 2020 roku został przeniesiony do głównego rosteru, jednak nie może się w nim przebić i wznieść na taki poziom, jak w NXT. Warto dodać, że razem z Babsem wystąpił w filmie The Main Event.
Miejsce 91: Michael Elgin
Czołowa postać sceny niezależnej od 2008 roku. Swoją przygodę z wrestlingiem rozpoczął w 2004 roku mając zaledwie 16 lat. Od tego momentu Elgin regularnie pracował dla Combat Zone Wrestling, New Japan Pro Wrestling, Pro Wrestling Guerrilla, Impact Wrestling, czy Ring of Honor. Jest on założycielem federacji Glory Pro Wrestling, która do dziś funkcjonuje w Alton, USA. Podczas długoletniej pracy na ringu wielokrotnie udowadniał, dlaczego przez wielu jest określany „Unbreakable”, Niezniszczalny. W 2014 roku był posiadaczem ROH World Championship. W 2013 roku tworzył zgraną drużynę z Brianem Cagem, co zaowocowało zdobyciem PWG World Tag Team Championship. Największe sukcesy święcił w Japonii, gdzie posiadał kilka mistrzostw w New Japan Pro Wrestling:
NEVER Openweight 6-Man Tag Team, NEVER Openweight, IWGP Intercontinental.
